DVD

DVD (Digital Versatile Disc) to optyczny dysk do odczytu o rozmiarach klasycznej płyty CD. Standardowo jego objętość sięga 4,7 GB. Duża objętość płytki pozwala na zapis wielogodzinnego filmu w różnych wersjach językowych. Specjalnie przystosowany projektor umożliwia wybór różnych jego fragmentów. Największą jednak atrakcją jest dźwięk. Zapisany jest on na krążku DVD ze wszystkimi ścieżkami efektów dźwiękowych znanych z kina. Filmy z komputerowego DVD można oglądać na ekranie telewizora za pośrednictwem karty grafiki z wyjściem SVHS. Takie rozwiązanie jest tańsze niż kupno samodzielnego zestawu DVD pod warunkiem, że dysponujesz dobrym komputerem. Video CD Video CD to sposób zapisu filmu w kilku plikach zawierających np. menu, wybrane sceny czy grafikę. Taka technika, zamiast zapisu jednego pliku wideo, jest konieczna, aby film można było obejrzeć w stacjonarnym odtwarzaczu DVD. Filmy pełnometrażowe są najczęściej zapisane na dwóch krążkach (krótsze na jednym), a pliki wideo mają rozszerzenie dat. Do ich tworzenia wykorzystywana jest metoda MPEG-1. Filmy wyświetlane są za pomocą specjalnego projektora, dającego podobne możliwości jak program odtwarzacza DVD. Płytę Video CD można utworzyć m.in. za pomocą programów do nagrywania płyt, jak np. Nero. Lepszą jakościowo odmianą tego standardu jest SVCD (Super Video CD) cechujący się wyższą rozdzielczością.