Funkcje informacyjne
Funkcje informacyjne są przeznaczone do ustalania typu danych przechowywanych w komórce. Najpopularniejsze w tej grupie są funkcje typu CZY. Przykłady funkcji podane są poniżej: CZY. BŁ ( ), CZY . BŁĄD ( ), CZY . BRAK ( ) – funkcje umożliwiają wykrycie w arkuszu błędów i podejmowanie w takim przypadku odpowiednich działań, jak np. wyświetlenie komunikatu czy wykonanie obliczeń na innych danych. Mają one następującą postać: =CZY.BŁ (Wartość), =CZY.BŁĄD (Wartość), =CZY . BRAK (Wartość). Argumentem tych funkcji może być wartość, wyrażenie, tekst, adres lub zakres komórek. Funkcja CZY.BŁ () może być zastosowana do wykrywania wszystkich kodów błędu w programie Microsoft Excel (z wyjątkiem kodu #n/d). Funkcja CZY. BŁĄD ( ) wykrywa wszystkie kody błędu, natomiast funkcja CZY.BRAK () wykrywa tylko kody #N/D. W tabeli 13.6. podano najczęściej występujące błędy w arkuszu kalkulacyjnym Excel. W sytuacji, gdy jako wartość działania arytmetycznego, np. dzielenia, zamiast liczby zostanie wpisana wartość tekstowa, pojawi się kod błędu #ARG! (tabela 13.6.). Korzystając z funkcji JEŻELI () w połączeniu z funkcją CZY. BŁĄD (), możemy wyświetlić własny komunikat. Unikniemy w ten sposób pojawienia się niezrozumiałego dla wielu kodu błędu, np. = JEŻELI (CZY. BŁĄD(Cli);”Wpisz liczbę”;”” ).