Klucze podstawowe w bazie danych

Aby w bazie możliwe było szybkie wyszukiwanie i łączenie danych pochodzących z różnych tabel, każdy rekord tabeli powinien mieć pole, za pomocą którego mógłby być identyfikowany w bazie. Jest ono nazywane kluczem podstawowym. Klucz podstawowy tworzy się w takim polu tabeli, które zawiera unikatowe, nie powtarzające się dane. Jednak nie w każdej tabeli istnieje takie pole. Popatrz np. na tabele bazy Płytoteka z rysunku 14.3. W tabeli Wykonawcy może się powtarzać zarówno nazwa wykonawcy (na rynku muzycznym istniały zespoły o takich samych nazwach), jak i jego opis. Podobnie rzecz się ma w tabeli Płyty oraz tabeli Utwory. Tutaj także dane różnych rekordów mogą się powtórzyć. Gdy żadne z pól rekordu nie może być kluczem podstawowym, do rekordu dołącza się dodatkowe pole zawierające unikatową wartość – np. w tabeli Wykonawcy będzie to pole IDwykonawcy. Unikatową wartością tego pola może być np. kolejna liczba porządkowa, generowana przez system bazodanowy dla kolejnych rekordów tabeli (jest to tzw. autonumerowanie rekordów). W podobny sposób do rekordów tabeli Płyty i Utwory można dodać po jednym polu, które będzie pełniło funkcję klucza podstawowego w tych tabelach – będzie to odpowiednio pole IDpłyty oraz pole IDutworu (rysunek 14.4.).