Przekaz wideo

Współczesne technologie pozwalają w domu, szkole lub pracy stworzyć mi- nistudio nadawczo-odbiorcze. Za ich pomocą można przeprowadzić prostą transmisję obrazu i dźwięku w sieci lokalnej lub w Internecie. Wystarczy mieć komputer wyposażony w kamerę internetową, kartę dźwiękową, mikrofon, odpowiednie oprogramowanie (np. Windows Media Encoder) i dostęp do sieci. W ten sposób można transmitować przebieg konferencji w firmie, wykład na uczelni czy licytację. Każda transmisja wymaga urządzenia nadawczego (kodującego sygnał) i odbiorczego (dekodującego). Twój komputer może odgrywać rolę nadajnika, a inny, znajdujący się w sąsiednim budynku, w innym mieście lub na drugiej półkuli, będzie odgrywał rolę odbiornika. Jak już wiesz, przekaz danych multimedialnych odbywa się w czasie rzeczywistym, gdyż inaczej byłby bezcelowy z powodu przerw w transmisji. Przetworzenie samego dźwięku na pliki o równych długościach jest operacją nieskomplikowaną, lecz przekaz ruchomego obrazu wraz z dźwiękiem to już proces bardziej złożony. Powodem jest podział danych na dwa strumienie (audio i wideo) i o wiele większa ilość danych zawierających wideo w porównaniu z dźwiękiem. Aby wyobrazić sobie tę różnicę, musisz wrócić do tematu zapisu filmu w punkcie 16.4. tego rozdziału. Zasada przesyłania wideo jest podobna jak w przypadku dźwięku – strumień danych zostaje podzielony na pakiety, a te wędrują przez sieć do odbiorcy, gdzie są rozkodowane i wyświetlone. Aby jednak płynnie przesłać relację filmową, niezbędne są szybkie, przepustowe łącza. Taki warunek spełniają sieci ATM (Asynchronous Transfer Mode – Asynchroniczny Tryb Transmisji). Jest to technologia przesyłania informacji w sieciach telekomunikacyjnych o bardzo wysokiej przepustowości, np. opartych na światłowodach. Cechuje ją duże pasmo transmisji. Przekaz wideo wykorzystuje się np. w wideokonferencjach lub reporterskich relacjach na żywo za pomocą kamer internetowych.